Czym jest wypalenie zawodowe? Jak mu zapobiegać? Czy można go uniknąć?
Wypalenie to efekt długotrwale działającego stresu. W wyniku utraty możliwości radzenia sobie ze stresem rozpoczyna się wieloetapowy proces zaniku sił, zaangażowania, radości z pracy i motywacji, a nawet dobrej opinii o sobie samym jako pracowniku.
Osoby wypalone doświadczają nasilającego się uczucia wyczerpania emocjonalnego, psychicznego, jak i fizycznego, choć wypalenie – szczególnie w fazach początkowych – nie jest widoczne dla zewnętrznego obserwatora. Jeżeli nie zostaną podjęte odpowiednie kroki – osoby wypalone mogą trwale utracić swoją efektywność.
Są sytuacje, w których każdy z nas musi angażować podwładnych do spojrzenia na sprawy w nieco inny sposób lub zrobienia czegoś, czego od nich wymagamy.
Są też chwile, kiedy konieczne są łagodne przekonywanie i wpływ na ludzi, ponieważ jesteśmy zmuszeni wynegocjować warunki, terminy lub cenę.
Praca większości ludzi wymaga w wielu zróżnicowanych sytuacjach angażowania innych osób.
„Jeśli Twoi ludzie przestali do Ciebie przychodzić, to jest źle. Bo albo się Ciebie boją, albo uważają, że to strata czasu.”
Colin Powell
Skutecznego lidera można poznać głównie po sukcesach zarządzanego przez niego zespołu. Bycie przywódcą posiadającym autorytet nie jest cechą istniejącą od urodzenia u wybranych menedżerów; to sztuka, której może nauczyć się większość zarządzających. Stawanie się liderem to proces rozwoju konkretnych umiejętności i cech, którego początkiem jest przede wszystkim decyzja i podjęcie niezbędnej pracy.
Praca w stresie, zmaganie się przez długi czas z tymi samymi problemami mogą powodować spadek automotywacji, a nawet początki wypalenia zawodowego.
Kłopoty z automotywacją spowodowane są najczęściej błędnym podejściem do siebie i swoich działań na etapie planowania i przygotowywania się do pracy.
Bardzo często pytamy innych i siebie – jak się zmotywować? Co robić, żeby mi się chciało? Pierwszą i najważniejszą sprawą jest – NIE DEMOTYWOWAĆ!
Zmiana jest zjawiskiem koniecznym w procesie rozwoju ludzi, zespołów, społeczeństw i organizacji. Organizacje, reagując na wydarzenia zewnętrzne i wewnętrzne, wprowadzają zmiany na poziomie strategicznym i operacyjnym, po to, by zapewnić firmie przewagę konkurencyjną.
Jednak nie od dzisiaj wiadomo, że zmiana nie jest procesem bezbolesnym i często spotyka się z oporem, czyli odmową współpracy, bardziej lub mniej jawną, ze strony pracowników. Dzieje się tak wtedy, kiedy pracownicy nie rozumieją potrzeby zmiany, spodziewają się trudności, nie mają zaufania do kierownictwa, lub nie rozumieją jego intencji, mają złe doświadczenia ze zmianami lub kiedy zmiana jest wprowadzana bez przygotowania i angażowania pracowników.
Oczywistą kwestią jest, że należy eliminować rzeczy nieważne, skupiając się na najbardziej istotnych. Mimo to – patrząc na listę zadań, na której znajduje się szereg spraw do załatwienia – można odczuwać bezradność.
Wciąż kontynuujemy temat zmiany i tego, co zrobić, by taka zmiana się udała. Dziś do rozmowy zaprosiłam Agnieszkę Siołek, która w Pracowni Edukreacji pomaga ludziom poznać i zrozumieć swoje mocne strony oraz „zaprząc je” do rozwoju osobistego.
13 maja w Krakowie odbędzie się kick-off Diversity Hub – inicjatywy, która łączy środowisko wokół różnorodności i tworzy forum wymiany doświadczeń dotyczących praktycznych wymiarów zarządzania różnorodnością w organizacjach.
Dziś rozpoczynamy cykl artykułów o zmianie. Dlaczego akurat ten temat? Bo w zasadzie wszystkie nasze działania, które mają nas rozwijać wymagają od nas podjęcia wysiłku i wdrożenia w swoim życiu zmian.
A umówmy się – nie każdy z nas jest entuzjastą zmian. Wszystkie badania pokazują, że większość ludzi co najmniej zmian nie lubi, nie mówiąc już o tym, że część z nas się ich boi. A są też tacy, którzy słysząc ZMIANA doznają totalnego paraliżu.
Zapewne nie raz słyszałeś o konieczności opuszczania strefy komfortu. O tym, że cała magia, zabawa i rozwój dzieją się poza strefą komfortu, czyli wtedy, gdy doświadczasz i uczysz się nowych rzeczy, gdy eksplorujesz to, co nieznane, gdy doświadczasz nowych możliwości.
Samo wychodzenie ze strefy komfortu nie jest specjalnie trudne; wymaga tak naprawdę podjęcia decyzji i zrobienia pierwszego kroku. Czujesz się nieswojo i dokładnie tak powinieneś się czuć, bo przecież opuściłeś bezpieczny obszar.